Nakapaglaro ka na ba ng Temple Run? Ang hirap sa umpisa, di ba? Mararanasan mong madapa. Mararanasan mong mahulog. Mararanasan mong mabangga. At pwede ka pang abutan ng higanteng unggoy na humahabol sa iyo.
Sa umpisa lang yan. Pero habang tumatagal kang naglalaro, unti-unti, gumagaling ka. Nagiging listo ka na. Alam mo na kung saang banda dapat tumalon. Alam mo na kung saan ka dapat liliko, yuyuko, lulundag, o magiislide. Habang tumatagal, nagiging expert ka.
Sa umpisa lang yan. Pero habang tumatagal kang naglalaro, unti-unti, gumagaling ka. Nagiging listo ka na. Alam mo na kung saang banda dapat tumalon. Alam mo na kung saan ka dapat liliko, yuyuko, lulundag, o magiislide. Habang tumatagal, nagiging expert ka.
Hindi mo namamalayan, palayo na nang palayo ang naaabot mo bago ka magkamali. Hanggang sa abutin mo na ang milyon na points.
Ang bilis ng paggaling mo, nakasalalay din kung madalas mong laruin ito. Kung ocassionally lang, matatagalan ka bago mo mamaster ito. Pero kung inaraw-araw mo at oras-oras mong nilalaro, mabilis mong maabot ang million points!
Ganyang ganyan ang networking! Natural na sa umpisa, hindi mo pa alam ang gagawin mo. Marereject. Makakasalubong ng mga negative na tao. Madadapa ka. Ang mali sa iba, nakaranas lang nito, nagquit na kaagad!
Dapat, may Temple Run player attitude ka rin. Anong attitude yun? Hindi sumusuko, and you learn from your mistakes! Alam mo nang mahuhulog ka kapag hindi ka tumalon, tumalon ka! Alam mo nang mababangga ka kapag hindi ka nagslide, magslide ka! Hanggang sa mamaster mo.
Maeenhance lang yung skills kung patuloy kang maglalaro. Magtraining ka. At ituloy-tuloy lang ang pagrerecruit. Mamamaster mo lang ang paghandle ng objection at rejection kung lagi mong nakakasalamuha ito. Learn from your mistakes. Tuloy tuloy lang. Hanggang sa gumaling ka nang hindi mo namamalayan. Mararating mo rin ang million points. Or ang milyong pisong pambili ng mga pangarap mo.
Kung tamad ka sa pagrerecruit, mabagal din ang pag-enhance ng skills mo. Pero kung inaraw-araw mo rin ang ginagawa mo sa pagrerecruit mo, bibilis din ang pagiging magaling mong networker. Mas mabilis mong malalaman ang tamang sagot sa mga objections. Mas madali kang makakamove-on sa mga rejection. Mas bibilis ang pagpapapay-in mo!
Parang Temple Run lang, takbo lang ng takbo hanggang sa matuto
Ang bilis ng paggaling mo, nakasalalay din kung madalas mong laruin ito. Kung ocassionally lang, matatagalan ka bago mo mamaster ito. Pero kung inaraw-araw mo at oras-oras mong nilalaro, mabilis mong maabot ang million points!
Ganyang ganyan ang networking! Natural na sa umpisa, hindi mo pa alam ang gagawin mo. Marereject. Makakasalubong ng mga negative na tao. Madadapa ka. Ang mali sa iba, nakaranas lang nito, nagquit na kaagad!
Dapat, may Temple Run player attitude ka rin. Anong attitude yun? Hindi sumusuko, and you learn from your mistakes! Alam mo nang mahuhulog ka kapag hindi ka tumalon, tumalon ka! Alam mo nang mababangga ka kapag hindi ka nagslide, magslide ka! Hanggang sa mamaster mo.
Maeenhance lang yung skills kung patuloy kang maglalaro. Magtraining ka. At ituloy-tuloy lang ang pagrerecruit. Mamamaster mo lang ang paghandle ng objection at rejection kung lagi mong nakakasalamuha ito. Learn from your mistakes. Tuloy tuloy lang. Hanggang sa gumaling ka nang hindi mo namamalayan. Mararating mo rin ang million points. Or ang milyong pisong pambili ng mga pangarap mo.
Kung tamad ka sa pagrerecruit, mabagal din ang pag-enhance ng skills mo. Pero kung inaraw-araw mo rin ang ginagawa mo sa pagrerecruit mo, bibilis din ang pagiging magaling mong networker. Mas mabilis mong malalaman ang tamang sagot sa mga objections. Mas madali kang makakamove-on sa mga rejection. Mas bibilis ang pagpapapay-in mo!
Parang Temple Run lang, takbo lang ng takbo hanggang sa matuto